H Ιστορία μας
« Ε σεις στεριές και θάλασσες
τ’αμπέλια και οι χρυσές ελιές…
Σ’όλους τους τόπους κ΄αν γυρνώ
Μόνον ετούτον αγαπώ! »
Οδυσσέας Ελύτης
Το ταξίδι ξεκινά με ένα δεμάτι κλήματα...
Όλα ξεκίνησαν το 1924. Λίγα χρόνια μετά την μικρασιατική καταστροφή, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, κάποιες οικογένειες Ελλήνων προσφύγων ξεκίνησαν από την Ανατολική Ρωμυλία και τη Βάρνα με τα κάρρα τους, κουβαλώντας μαζί τους ότι πολυτιμότερο είχαν ως ανάμνηση από τις χαμένες πατρίδες: ανάμεσα σε αυτά και ένα δεμάτι κλήματα από τα αμπέλια της γης που άφησαν πίσω τους. Έπειτα από πολλές κακουχίες κατόρθωσαν να φτάσουν στον προορισμός τους: ένα χωριό που βρισκόταν στις δυτικές υπώρειες του Βερτίσκου όρους στην επαρχία Βισσαλτίας της ευρύτερης περιοχής του Νομού Σερρών,.
Μέσα σε λίγα χρόνια από την εγκατάστασή τους, ανέπτυξαν την αμπελοκαλλιέργεια χάρη στις ευνοικές κλιμματολογικές συνθήκες της περιοχής και στο κατάλληλο υπεδάφος. Με την σκληρή δουλειά τους και την τεχνογνωσία που μετέφεραν από τον τόπο τους, κατάφεραν να δημιουργήσουν τον μεγαλύτερο αμπελώνα στον Νομό Σερρών, μετονομάζοντας το χωριό τους σε Άμπελοι το 1934.
Το κρασί γίνεται οικογενειακή υπόθεση...
Τα παιδικά όνειρα παίρνουν μορφή...
Εκεί, στα μονοπάτια των παιδικών του ονείρων, το 2000, ο γιος του Απόστολος Γούλας συλλαμβάνει την ιδέα και συμβάλλει αποφασιστικά στην δημιουργία ενός σύγχρονου επισκέψιμου οινοποιείου με σκοπό να συνεχίσει την μακραίωνη αμπελοοινική παράδοση των κατοίκων της περιοχής.
Πολύτιμοι αποδέκτες στην εκπλήρωση της ιδέας του είναι οι οικογένειες του Κωστα Γαλάτση (διαθέτει από το 1936 το πρώτο αποσταγματοποιείο της περιοχής) και του Γ. Φλώρου, οι οποίες μοιράζονται μαζί του τους κόπους και τις προσδοκίες της δημιουργίας τους.
Η κοινή προσπάθεια αποφέρει το 2004 το «Κτήμα τ’ Αποστόλη», ένα επισκέψιμο οινοποιείο-αποσταγματοποιείο, 15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την «πόλη της Γερακίνας» σε μια περιοχή που διαθέτει 3000 στρέμματα αμπελοκαλλιέργειας . Το οινοποιείο συνδυάζει τη σύγχρονη τεχνολογία με την παραδοσιακή βιολογική καλλιέργεια, ενώ έχει λάβει και βραβείο καλής πρακτικής από το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο
Τα επόμενα 15 χρόνια παρά τις δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες, με μικρά αλλά σταθερά βήματα ξεχωρίζει με την ενεργή του παρουσία στην τοπική αγορά τόσο για την καινοτομία των προϊόντων του όσο και για την ποιότητα που προσφέρει.
Το ταξίδι συνεχίζεται...
«Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, το κρασί είναι παρόν στην ιστορία: μεταξύ των Ελλήνων, μεταξύ των Ρωμαίων, στη θρησκεία, στον Μεσαίωνα, στη σύγχρονη ιστορία. Σε όλους τους πολιτισμούς που το γιορτάζουν, μύθοι λένε ότι το κρασί είναι “δώρο των Θεών”: ο Όσιρης για τους αρχαίους Αιγυπτίους, ο Διόνυσος για τους Έλληνες, ο Βάκχος για τους Ρωμαίους. Το κρασί είναι το έμβλημα των θεών που ξαναγεννιούνται. Ο οίνος είναι ένα πολιτιστικό στοιχείο που έχει διατηρήσει πάντα μια σημαντική θέση στις αξίες των κοινωνιών, καθιστώντας το ένα σημαντικό σύμβολο. Προφανώς, ο ρόλος του κρασιού στην κοινωνία έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Παρ ‘όλα αυτά, είναι πάντα ένα αντικείμενο της ευχαρίστησης, ένα σύμβολο της κοινής γνώμης και της φιλίας, της μέθης και της αφύπνισης των αισθήσεων και για κάποιους της αθανασίας.»
Ιούλιος 2017. Τοποθεσία: Μονπελιέ, Νότια Γαλλία. Διαβάζοντας αυτό το κομμάτι της εισαγωγής της πτυχιακής μου εργασίας θυμάμαι να υπερπασπίζομαι με σθένος το θέμα που είχα να παρουσιάσω κατά την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού μου: Το κρασί είναι τέχνη και αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Μία αλήθεια που όποιος έχει γεννηθεί μέσα στα αμπέλια όπως εγώ τη γνωρίζει ήδη. Μεγαλώνοντας άκουσα πολλές ιστορίες από τον παππού μου και τον πατέρα μου για τη ζωή, τις δοκιμασίες αλλά και τις χαρές της δημιουργίας ενός αμπελουργού. Τότε πίστευα πως είχα βρει το δικό μου μονοπάτι και καθοδηγούμενη από την αγάπη μου για την λογοτεχνία και τις ξένες γλώσσες επέλεξα να σπουδάσω Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Ώσπου στα 23 δουλεύοντας στον τουρισμό, ανακάλυψα τυχαία τον συναρπαστικό κόσμο της γευσιγνωσίας. Πιστεύοντας στη δύναμη της εξωστρέφειας και θέλοντας να συμβάλλω στην ανάδειξη των ελληνικών κρασιών στη διεθνή αγορά, αποφάσισα λίγους μήνες αργότερα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να συνδυάσω το πάθος μου για το κρασί με την αγάπη μου για τη φιλοξενία και να ασχοληθώ με τον Οινοτουρισμό . Η απόφαση να τα αφήσω όλα πίσω και να κυνηγήσω το όνειρό μου με οδήγησε στην Γαλλία, πρωτεύουσα του κρασιού όπου σπούδασα και έζησα για τα επόμενα 3 χρόνια. Ακολούθησαν πολλές μοναδικές εμπειρίες και πολλές μετακομίσεις σε διαφορετικές περιοχές που είχαν πάντα σαν στόχο να αναπτύξουν τις γνώσεις μου πάνω στο κρασί :
Το 2017, αποφοίτησα από το Τμήμα Οινοτουρισμού, ολοκληρώνοντας ένα επαγγελματικό Μεταπτυχιακό Διοίκησης Επιχειρήσεων στον τομέα του οίνου και της επικοινωνίας στο Institut Supérieur du Vin στο Μονπελιε. Ενδεικτικά, τμήμα του προγράμματος σπουδών που έχω παρακολουθήσει είναι τα μαθήματα όπως: Γευσιγνωσία – Οινοχοία, Αμπελουργία, Οινοτουρισμός & Ιστορία του Κρασιού, Marketing και Επικοινωνία: Δημόσιες Σχέσεις και Πωλήσεις του Κρασιού.
Για δύο χρόνια δούλεψα στο Τμήμα Διοργάνωσης Εκδηλώσεων και Οινοτουρισμού σε φημισμένα οινοποιεία της Βουργουνδίας και της Προβηγκίας, και είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω τα μυστικά διαφορετικών οινοκαλλιεργητικών περιοχών. Κυρίως όμως, συνειδητοποίησα πως αυτός ο άπιαστος κόσμος της τέχνης και του κρασιού ανήκουν στο ίδιο φάσμα έκφρασης των συναισθημάτων.
Τα 3 χρόνια της οινικής περιπλάνησης μου ταξίδεψα πολύ, επισκέφτηκα απέραντους αμπελώνες και κάβες του προηγούμενου αιώνα, δοκίμασα τα πιο εκλεκτά κρασιά, ανακάλυψα τον γευστικό κόσμο της γαστρονομίας και περιηγήθηκα σε διάφορες οινικές διαδρομές. Όταν με ρωτούσαν τι με έφερε στην Γαλλία εξηγούσα πως όπως πολλοί ακολουθούν τους αγαπημένους τους σε άλλα μέρη έτσι και εγώ αποφάσισα να ακολουθήσω την δικιά μου αγάπη που δεν είναι άλλη από το κρασί.
Ωστόσο, καθόλη την διάρκεια αυτής της οινικής αναζήτησης όπου και αν βρισκόμουν, πάντα σαν μαγνήτης με τραβούσε πίσω ο τόπος μου. Το οικογενειακό οινοποιείο «το Κτήμα τα’Αποστόλη», στο χωριό των ξέγνοιαστων παιδικών μου χρόνων ήταν η δικιά μου πολιτισμική κληρονομιά που με περίμενε να την αναλάβω και να την συνεχίσω. Το Σεπτέμβρη του 2019 νιώθοντας πως ένας κύκλος έκλεινε, αποφάσισα να τολμήσω να επιστρέψω σε μια εποχή που όλοι οι φίλοι μου και γνωστοί επέλεγαν να φύγουν από την Ελλάδα της κρίσης. Μιας κρίσης που με προβλημάτιζε και μένα. Πολλοί μου λέγανε να γυρίσω και ότι είναι απερισκεψία αλλά το ίδιο μου έλεγαν και όταν έφυγα γιατί άφησα πίσω την ήδη επιτυχημένη επαγγελματική πορεία μου. Είναι όμως από αυτές τις όμορφες απερισκεψιες που δεν υπακούουν την λογική αλλά έχουν τη δυναμη να μας αλλάξουν τη ζωή.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια μίας καθηγήτριας μου όταν ήμουν ακόμα στο Μονπελιέ: ένας πελάτης μπορεί να ξεχάσει τι κρασί του δώσατε να δοκιμάσει αλλά ποτέ δε θα ξεχάσει πως τον κάνατε να αισθανθεί. Όλοι έχουμε ανάγκη να ονειρευόμαστε, και αυτό είναι η γευσιγνωσία, ένα ταξίδι των αισθήσεων που φέρνει αναμνήσεις από όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε.
Επέστρεψα τελικά στην όμορφη Μακεδονία πριν λίγους μήνες με όραμα να εφαρμόσω όλα όσα έμαθα, να φέρω την αλλαγή και να αξιοποιήσω την ήδη υπάρχουσα τεχνογνωσία γύρω από το κρασί. Προτεραιότητά μου είναι να δημιουργήσω και να μοιραστώ πολλές όμορφες στιγμές γύρω από ένα ποιοτικό ποτήρι κρασί με όσους ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν τον αμπελώνα και τα κρασιά της ιδιαίτερης μου πατρίδας και του οικογενειακού μου οινοποιείου
Το ταξίδι συνεχίζεται λοιπόν και υπόσχεται αναρρίθμητες στιγμές ευτυχίας γιατί όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης «Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο»
